اسلایس نارگیل

به تازگی مصرف پرک های نارگیل خشک به عنوان بخشی از آجیل مخلوط، محبوبیت زیادی پیدا کرده است و کاربرد دسر و شیرینی پزی نارگیل خشک، شهره ی عام و خاص است. جهانگردان پرتقالی نارگیل را این گونه توصیف می کنند: نارگیلی که از درخت می‌افتد، سفت و سبز است، بعد از این لایه، غلاف قهوه‌ای و مودارش قرار دارد. هسته ی نارگیل یک لایه سفت و سخت است که از گوشت سفید درونش محافظت می کند و درون این گوشت لذیذ؛ افشره ی گوارای نارگیل قرار دارد.

مردم جزایر اقیانوس آرام ضرب المثلی دارند: کسی که نارگیل می کارد، برای خودش و بچه هایش؛ خوراک، لباس، ظرف، نوشیدنی و خانه درست می کند. این ضرب المثل نشان می دهد؛ تمام قسمت های این میوه، مفید قابل استفاده هستند. خاستگاه این میوه؛ شبهه جزیره ی هند و یا سریلانکا است. برگ ‏های آن بسیار بزرگ و گل‏های این گیاه زرد و نارنجی می ‏باشد. در داستان سندبادنامه ( نوشته ی رودکی)؛ سندباد بحری به قصد تجارت نارگیل وارد سفر پنجم می شود.

امروزه درخت نارگیل در تمام مناطق گرمسیری و استوایی کشت و رویش دارد. در ایران بهترین شرایط کاشت نارگیل در چابهار می باشد. خشکبار آن پر کالری می باشد و به عکس اکثر میوه ها برش (اسلایس) های میوه ی خشک آن ترد است. و در آجیل کاربرد بسیار دارد.

اگرچه درکشت و پرورش نارگیل تغییری صورت نگرفته است، اما کاربردهای خوراکی متفاوتی به این خشکبار جذاب اضافه شده است. امروزه از نارگیل خشک فقط در شیرینی‌ها استفاده نمی‌کنند، بلکه در مخلوط آجیل، مخلوط میوه های خشک و دسرپزی، همچنین برای درست ‌کردن قهوه یا اسموتی از آن استفاده میشود. حتی می توان در مقدار محدود، بصورت خانگی از خشکبار آن روغن گرفت.